يكي از ويژگي هاي عالم برزخ، «فشار قبر» است‌، حقيقت فشار قبر به خوبي براي ما روشن نيست، دورنماي آن عبارت از آن است كه وقتي كه جنازه انسان را درميان قبر مي گذارند، او خود را درتنگناي تاريكي و وحشت آور قبر مي نگرد و در فشار و زحمت بسيار سختي قرار مي گيرد

مانند شخصي كه حكم اعدامش صادر شده و شب آخر عمر خود رادر فشار سخت روحي مي بيند و يا اينكه قالب مثالي، يعني روح و جسم لطيف او (شبيه عالم خواب) در فشار قرار مي گيرد.

        طبق برخي از روايات، امام صادق (ع) فرمود: «كسي كه از مؤمنان، بعدازظهر پنجشنبه تا قبل از ظهر روز جمعه از دنيا برود، خداوند او را از فشار قبر، پناه مي دهد.

[1]

مطابق بعضي از روايات، شهيدان در عالم قبر، مورد بازخواست و رنج و زحمت قرار نمي گيرند و راز اين مطلب را شخصي از امام صادق (ع) پرسيد، آن حضرت در پاسخ فرمود:

كفي بالبارقه فرق رأسه فتنه: « همان جاي شمشيري كه بر سر او هست (كه بر اثر زخم آن، به شهادت رسيده) براي زحمت او كافي است»

[2]

      اين روايت بيانگر اوج مقام شهيد است كه حتي در عالم قبر، مورد بازخواست و زحمت، قرار نمي گيرد.

       و طبق بعضي از روايات، گنهكار ناپاك آن چنان سخت در فشار  قبر قرار مي گيرد كه از شدت فشار، مغز سرش از ناخنهاي پايش خارج مي گردد.

[3]

و از امام علي (ع) نقل شده كه در فرازي از گفتارش فرمود:

«وقتي كه ميت در پاسخ سؤالات دو فرشته نكير و منكر، فروماند، آنها آنچنان با گرزي كه به همراه دارند بر فرق سر او مي زنند كه همه حيوانات جز انسان و جن، مي فهمند و به وحشت مي افتد

سپس به او مي گويند: «به بدترين حال بخواب، او به گونه اي در تنگناي فشار قبر قرار مي گيرد كه نيزه در درون نوك آهني خود قرار مي گيرد، حتي مغزش از درون گوشت و ناخنهايش خارج مي شود و مارها و عقربها و حشرات زمين تا روز قيامت او را مي گزند، و او آنچنان در زحمت و فشار است كه آرزوي برپائي قيامت دارد، تا از آن فشار رهايي يابد.»

[4]